Έρωτες the trilogy: part 3 (final)

Και φτάσαμε αισίως στο σήμερα, στο παρών και στο μέλλον, στο σοκολατάκι. Με το σοκολατάκι είμαστε μαζί πάνω από ένα χρόνο αλλά γνωριζόμασταν από πριν. Το ξεκίνημα της σχέσης ήταν επεισοδιακό (στον μικρόκοσμό μας ισοδυναμούσε με το Μεσανατολικό). Ήρθαμε αρκετά κοντά μια νύχτα γεμάτη αλκόολ και παραισθήσεις (όχι τόσο κοντά όσο πάει το μυαλό σας) και το επόμενο πρωί καταλάβαμε πόσο λάθος ήταν, γιατί έστω και αν ήμαστε και οι 2 αδέσμευτοι ανήκαμε στην ίδια παρέα, στην οποία ήταν και ο πρώην μου. Άστα να πάνε δηλαδή.

Είπαμε οκ έγινε μια φορά θα το ξεχάσουμε. Εξάλλου γνωριζόμασταν τόσα χρόνια και ποτέ μα ποτέ δεν είδε ο ένας τον άλλο ερωτικά, εγώ τουλάχιστον δεν τον έβρισκα καν ωραίο. Αλλά εκείνη την πρώτη νλυχτα γλυκαθήκαμε, και αρχίσαμε να βλεπόμαστε στα κρυφά. Ήταν από τις πιο ωραίες περιόδους της ζωής μου. Έχουν απόλυτο δίκαιο όσοι λένε πως το απαγορευμένο είναι και το πιο γλυκό. Φεύγαμε από κοινές εξόδους και βρεθόμασταν στο σπίτι, ανακαλύψαμε παραλίες με ελάχιστο κόσμο για να μην μας δει κανένα μάτι, μέχρι και σε άλλη πόλη πήγαμε για να μην μας δει κανείς.

Μέχρι που μας ήρθε κατακέφαλα όταν ο κολλητός του μου έκανε ερωτική εξομολόγηση και εγώ δεν ήξερα που να κρυφτώ. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Εκνευρίστηκα αφάνταστα, γιατί ενώ αποφασίσαμε να πούμε στους άλλους πως θέλουμε να είμαστε μαζί, έρχετε ο άλλος χωρίς να του δώσω ποτέ δικαιώματα και μου λεέι πως με θέλει. Μέσα στο σοκ μου δεν θυμάμαι καν τι του απάντησα. Θυμάμαι μόνο πως τον ρώτησα 4-5 φορές να επαναλάβει, γιατί δεν καταλάβαινα τι μου έλεγε, τα ωραία ροζ αυτιά μου έκαναν reject όσα είπαμε. Το μόνο σίγουρο είναι πως του το ξέκοψα εκείνη την νύχτα γιατί δεν ήθελα η κατάσταση να ξεφύγει εντελώς.

Μετά από κόπο και βάσανα κάναμε συνέντευξη τύπου με επίσημη ανακοίνωση της σχέσης, η οποία είχε ποικίλες αντιδράσεις. Μετά φύγαμε για Αγγλία και όλα σιγά σιγά ξεχάστηκαν και ζούμε με το σοκολατάκι εμείς καλά και όλοι μαζί καλύτερα.

Είναι πολύ καλύτερος απ'ότι μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Μου φέρνει λουλούδια μόνο και μόνο για να μου δείξει πως νοιάζεται. Στις 2 πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής μου με στήριξε όσο κανείς. Όταν είμαι άρρωστη μου φτιάχνει τσάι, μου αγοράζει φάρμακα και με φροντίζει. Μια φορά ήρθε σε ένα πάρτυ μιας φίλης για να με συναντήσει και ήμουν λιώμα. Με πήρε σπίτι, με φρόντισε και με κρατούσε όλη νύχτα αγκαλιά λέγοντάς μου πως είναι δίπλα μου. Έκανε αυτά και πολύ περισσότερα για μένα.

Μαλώνουμε ελάχιστα, αλλά όταν συμβαίνει παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Την προηγούμενη βδομάδα έφτασα στο σημείο να τον διώξω από το σπίτι. Μην ρωτάτε γιατί, μπερδεμένη ιστορία αλλά το φταίξιμο ανήκει και στους 2. Το make up sex πάντως ήταν τέλειο.

Ώρες ώρες πιστεύω πως δεν μου αξίζει, είναι υπερβολικά καλός για να θέλει να είναι μαζί μου και πως κάποια στιγμή θα το καταλάβει και θα φύγει. Άλλες πάλι γίνομαι πάλι 5 χρονών και σκέφτομαι τι κάνω με ένα αγόρι που δεν με αφήνει να κοιμάμαι μόνη, πετάει τα ρούχα του παντού, τρέφεται αποκλειστικά με πίτσες και επιμένει να περνά την Κυριακή του βλέποντας ποδόσφαιρο!

Ερώτηση

Δεν είναι πολύ τρομακτικό να ανακαλύπτεις πόσο μόνος σου είσαι;

Έρωτες μέρος 2ον: ο πρώην

Ο πρώην και εγώ γνωριστήκαμε στην τρυφερή ηλικία των 17 και είμαστε μαζί 4 χρόνια, από τα οποία τα τελευταία 2 το παίζαμε Ρέμος - Μακρυπούλια (έχουμεν τα, εν τα έχουμε). Άμαν τον εγνώρισα έκαμε μου τζείνο το κλικ, τζείνο που λαλείς ότι τούτο τον άνθρωπο ξέρω τον ούλλη μου την ζωή.

Επερνούσαμε τέλεια. Εγελούσαμε, εφκέναμε, εδιασκεδάζαμε και μέσα μέσα εσύρναμε και κανενα καφκά έτσι για να έχουμε κάτι να ασχολούμαστε (φκέννει μου με κυπριακή προφορά η σημερινή ιστορία). Ήταν δίπλα μου σε πολλά σημαντικές στιγμές της ζωής μου και εστάθηκε μου σε πολλές δυσκολίες. Ετερκάσαμε γιατί εμεγαλώσαμε μαζί, επεράσαμε παρέα το στάδιο της ωρίμανσης που μωρά εγίναμε ενήλικες. Και ήταν καταπληκτικός σαν χαρακτήρας και σαν άνθρωπος. Μέχρι που ακολουθήσαμε το μονοπάτι που ακολουθούν οι περισσότεροι Κυπρέοι.

Εγώ Αγγλία για σπουδές, τζείνος τα φυλάκια για σκοπιές. Εβάλαν του και κουβέντες κάτι καλοθελητές, το πρωί το χτίζαμε το βράδυ γκρεμιζόταν που λέει και το ποίημα. Η κατάσταση αυτή εκούρασε με ψυχολογικά, αρρώστησα και έτρεχα σε γιατρούς γιατί η πίεση μου χτύπησε κόκκινο που το κακό μου. Εσυμβήκαν πολλά άσχημα μεταξύ μας στο τέλος της σχέσης μου.

Αλλά εδιάλεξα να τα ξεχάσω, εδιάγραψα τα τέλεια που την μνήμη μου. Γιατί με τούτον τον άθρωπο επέρασα πάρα πολλά και σημαντικά. Τα 18α μου γενέθλια, την άδεια αυτοκινήτου μας, παρέα στην σκοπιά και πολλά άλλα. Έδωσε μου τόση αγάπη που τα υπόλοιπα μπορώ να του τα συγχωρήσω. Για πάντα εναν ο πρώτος μου έρωτας και πάντα εννα τον θυμούμαι πολλά γλυκά, έτσι του αξίζει.