Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

F**k Barbie


Αυτό νομίζω είναι ένα σλόγκαν που μπορεί άνετα να γίνει κλάσσικ, π.χ. δεν ξεχνώ. Ανέκαθεν το πίσω τζάμι του αυτοκινήτου, το καπό, οι πίσω αριθμοί κυκλοφορίας και γενικά οτιδήποτε βρίσκεται στην πίσω πλευρά του αυτοκινήτου (είμαι εντελώς άσχετη με την ωρολογία), προσφέρεται για να περάσει ο ιδιοκτήτης τα δικά του μηνύματα, απόψεις, πιστεύω και βιώματα.
Το Δεν Ξεχνώ ή αι λάβ φαμαγκούστα ή κώμα του γυαλού μονοπωλούν τους κυπριακούς δρόμους. Δυστυχώς, με το πέρασμα του χρόνου, οι νέες γενιές όσο κι αν νιώθουν και αυτές ανάγκη για λύση του κυπριακού προβλήματος, η φλόγα για επιστροφή θα είναι όλο και πιο αδύναμη. Το δεν ξεχνώ υποχωρεί σιγά σιγά αφήνοντας τόπο για τις μεταμοντέρνες ανησυχίες των Κυπρίων. Κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος κυκλοφορούν ανάμεσά μας και τα διπλοκάμπινα με τα ΟΧΙ, τα μάζντα με τα ΝΑΙ και το ολλ τάιμ κλάσσικ τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια.
Η γενιά των γονιών μου (στα φορτις τους) έστω και πρόσφυγες, όντας η πρώτη γενιά εκμοντερνισμένων και εξευρωπαϊσμένων Κύπριων κυκλοφορούν με αυτοκόλλητα των πανεπιστημίων τους. Το πιο πολυδιαφημισμένο πανεπιστήμιο είναι το Βιρτζίνια ενώ ακολουθεί το Κολούμπια στην δεύτερη θέση. Άγνωστο παραμένει γιατί και αυτό το είδος αυτοκόλλητων τείνει προσ εξαφάνισι, αν λάβει κανείς υπόψη πως οι Κύπριοι προίκισαν και με το παραπάνο το Derby, Manchester, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κρήτη. Ενώ συνέχεια ακούω φοιτητές να καυχιούνται πόσο απίστευτα τέλεια περνούν την φοιτητική τους ζωή πουθενά δεν είδα στίκερ University of Salonika.
Η νεότερη γενιά (20'ς - 30'ς) κυκλοφορεί μόνιμα με το χιλιοφορεμένο μπέιμπι ον μπόρντ ή και πρίνσες ον μπόρντ. Αυτό ωφείλω να ομολογήσω είναι και το πιο σπαστικό. Πρώτον δεν φταίω εγώ για τις επιλογές σας, εσείς θέλατε να δαιωνίσεται το είδος (μπάι Σαμάνθα). Δεύτερον, και άντε έχεις παιδί ή πριγκίπισσα ή δράκο μέσα στο αμάξι. Θα είμαι πιο προσεκτικός απέναντί σου παρά στους υπόλοιπους; Ή σε όσους δεν έχουν μπέιμπι τρέχω να τους το πουλλώσω; Εξερούνται από αυτή την εκνευριστική κατηγορία όσοι έχουν μπίτς ον μπόρντ.
Φτάνουμε αισίως στην τελευταία κατηγορία οδηγών, τους πιο νεαρούς. Οι πιο πορωμένοι οδηγοί στο πίσω τζάμι διαφημίζουν το σύστημα ήχου που φροντίζει κάθε βράδυ να μας ποτινάσσει ίσια πάνω. Κλάριον ή νταινάμικ ή δεν ξέρω τι άλλο. Έξτρα πόντους πέρνουν όσοι διακοσμούν και τις πόρτες του αυτοκινήτου με φλόγες, σουμπαρού ιμπρέζα λόγκο ή ακόμα και τοπία (ναι το είδα και αυτό, λιμνούλα με πάπιες, νούφαρα και δεν συμμαζέυεται). Οι απόφοιτοι ιδιωτικών σχολείων κολλούν την χρονιά τους και το τμήμα τους ( ESL2003, GCSL 2006, PESL 2007, KJHYTOIESL 3015).
Άλλοι όπως τον τύπο της φωτογραφίας προτιμούν να επιτελέσουν κοινωνικό έργο. Λένε όχι στο κατεστημένο, πάνε κόντρα στα πρέπει (Αντώνης Σαμαράκης) και προσπαθούν πρώτοι να αποποιηθούν τα παιδικά μας κόμπλεξ. Ελπίζω να δω πολλά τέτοια σύντομα.
Υ.Γ. Θα με αναγνωρίσετε στο φιατάκι που γράφει αι λάβ Γιάννα Λοϊζίδου.

Ήρταμεν!

Το ήρταμεν μου έμεινε από μια πανάρχαια γελειογραφία του Πιν στις Σελίδες πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Δεν θυμάμαι την γελειογραφία και πολύ καλά, δε χόουλ πόιντ ουός οι Έλληνες πολιτικοί και πως έμπαιναν σφήνα κάθε φορά στις εξελίξεις για το κυπριακό ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Και το ¨Ήρταμεν!¨ μου έμεινε από τότε στο μυαλό σαν η φράση που λέει όποιος πετάσσετε μέσα σε δουλειές ξένες ακάλεστος.

Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ τώρα, που εδώ και ένα χρόνο διαβάζω άπειρα blogs και πάντα ζήλευα αυτή την online παρέα. Είπα και εγώ να δοκιμάσω να γράψω τις σκέψεις μου και όσα μου συμβαίνουν μπας και βρω την άκρη.

Ένα είναι το σίγουρο πως θα καταφέρω μέσα από το blog. Να σας πρήσω, μιας και όπου να'σαι ξεκινώ την επαγγελματική μου σταδιοδρομία (!!!) ανάμεσα στον πιο ηλίθιο λαό της υφηλίου (Εγγλέζους),και είμαι φουλ από ανασφάλειες και άγχη. Χόουπφουλι, το blog θα αποδειχθεί αγχολυτικό.

Ήρταμεν και ελπίζω να μας συγχωρήσετε για αυτήν την εισβολή.