Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Love is in the air

Μην φοβάστε δεν πρόκειται να μιλήσω για την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Πρόλογο θα κάνω. Που λέτε. Αυτό που με εκνευρίζει πολύ στην Αγγλία είναι που θέλουν να εκμεταλλεύονται τα πάντα. Οι χριστουγεννιάτικες βιτρίνες στολίζονται από τα τέλη του Οκτώβρη, την 2η του Γενάρη οι καρδούλες είναι παντού. Μετά είναι τα Πασχαλινά κουνελάκια, η Μέρα της μητέρας και πάει λέγοντας.


Και εκνευρίστηκα ακόμα περισσότερο όταν τσακωθήκαμε με το σοκολατάκι για την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Ήθελε να πάμε κάπου να φάμε αλλά εγώ έφερα αντιρρήσεις γιατί δεν θέλω να βγώ για φαγητό να δώσω τα μαλλιά της κεφαλής μου, να νιώθω υποχρεωμένη να είμαι μες τα μέλια και να ανταλλάξουμε κιτς δωράκια. Οι τελευταίες μέρες ήταν κάτι περισσότερο από ρομαντικές γιατί απλώς έτσι μας βγήκε, ήρθαμε πιο κοντά. Και ήταν τέλεια γιατί απλώς έτσι συνέβηκε. Νιώθω πιο ερωτευμένη μαζί του από ποτέ.


Κάθομαι τώρα και γράφω και τον βλέπω που δουλεύει σκυμμένος στα βιβλία του. Μου αρέσει πολύ να τον βλέπω όταν δεν το ξέρει. Τον βλέπω και σκέφτομαι, κάνω όνειρα για εμάς. Νιώθω πως είμαστε πολύ μικροί αλλά κάνω όνειρα που πάνε πολύ μακριά. Φαντάζομαι πως θα ήταν ένα σπίτι ολόδικό μας, πως θα ήταν η καθημερινότητά μας. Ακόμα και η ρουτίνα έχει μια γλύκα όταν την μοιράζεσαι με κάποιον που λατρεύεις.


Πάντα νιώθω ένοχη απέναντί του γιατί πιστεύω πως μου δίνει πολύ περισσότερα απ'ότι εγώ. Στις πιο δύσκολες στιγμές μου με κρατούσε αγκαλιά και με χαϊδευε χωρίς να μιλά. Ήταν το καλύτερο φάρμακο για ότι είχα αυτό. Να έχω δίπλα μου κάποιον που με αγαπά χωρίς όρους και να είναι δίπλα μου οτι κι αν γίνει. Μου αρέσει που μου κάνει εκπλήξεις, που με σκέφτεται και με φροντίζει σαν να είμαι μωρό, που γελούμε συνέχεια. Και έχει το πιο γλυκό χαμόγελο που είδα στην ζωή μου.


Είναι το καλύτερο πράγμα που έχω στην ζωή μου. Όταν κατάλαβα πόσα αξίζει το πρώτο πράγμα που έκανα (χωρίς υπερβολές) ήταν να αγοράσω ένα βραχιόλι με ματάκι για να το έχω συνέχεια πάνω μου.


Θα κάνω την υποχώρηση και θα γιορτάσω το Σάββατο μαζί του. Και από τώρα και στο εξής θέλω ακόμα περισσότερους λόγους και ευκαιρίες για να γιορτάζω αυτό που ζω μαζί του.

1 σχόλιο:

Arahni είπε...

Mairaki poly simantiko prama i agapi. Na herese tin kathe stigmi!