Up and running!

Μετά από κόπο και μόχθο και αρκετή ταλαιπωρία το Μαιράκι γράφει αυτό το ποστ από το νέο του διαμέρισμα στο Λονδίνο, με το δικό του ίντερνετ και όχι δανεικό από κάποιον γείτονα. Τώρα νιώθω πως μπορώ να απολαύσω αυτό που ζω! Μένω σε μια από τις πιο τέλειες πόλεις του κόσμου, έχω κοντά μου όσους αγαπώ, βρήκα δουλειά που μου αρέσει και περνώ υπέροχα!! Έχει πολύ καιρό να νιώσω όμορφα. Σας εύχομαι κάποτε να ζήσετε και εσείς το δικό σας όνειρο.

Πάμε παρακάτω. Τι έπαθαν όλοι με τα πολιτικά; ΟΚ και εγώ ασχολούμαι, και διαβάζω κάθε μέρα εφημερίδα, έχω δική μου άποψη και δεν είμαι απαθής γιατί ζούμε σε μια χώρα που η πολιτική παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην ζωή μας. Αλλά όλοι γύρω μου θέλουν να βάλουν τις απόψεις τους στο τραπέζι και να συζητούν μεταξύ τους. Και καταλήγουν πάντα σε καβγάδες. Και εμένα μου αρέσει να συζητώ για αυτά τα θέματα και ειδικά με νέους σαν εμένα που είμαστε το μέλλον αυτού του τόπου (αλίμονο μας!) αλλά δεν θα πιάσω κάποιον άσχετο να του πω τα πιστεύω μου.

Το σοκολατάκι και εγώ έχουμε εντελώς αντίθετες πολιτικές πεποιθήσεις. Μαύρο λέει ο ένας, άσπρο επιμένει ο άλλος. Αλλά ακριβώς επειδή γνωρίζουμε τα πιστεύω ο ένας του άλλου ξέρουμε πως δεν θα αλλάξουμε γνώμη και απλώς συζητά ο καθένας τα τεκταινόμενα από την δική του σκοπιά. Βαρέθηκα να ακούω άτομα να τσακώνονται για πολιτικά. Χωνέψτε το πως ο καθένας έχει διαφορετικές απόψεις και κανείς δεν είναι σωστός ή λάθος. Και όλοι έχουμε ένα κοινό μέσα σε όλο αυτό το μπάχαλο: οτι καλύτερο για το χρυσοπράσινο μας φύλλο.

Καλό Σαββατοκυρίακο και χαμογελάστε.

Υ.Γ. Αποφάσισα να σας γράφω για τους random τύπους του Λονδίνου που μου φτιάχνουν την μέρα μου. Μέχρι να μετακομίζω, το χαμόγελου του άστεγου της γειτονιάς όταν του έπαιρνα το καθημερινό του σάντουιτς μου ανέβαζε την διάθεση. Σήμερα ο ταχυδρόμος μου φώναξε να μην ταχυδρομήσω το γράμμα που ήμουν έτοιμη να ρίξω στο γραφικό κόκκινο κουτί και το πήρε αυτός για να πάει πιο γρήγορα. I love this city! (είμαι σίγουρη πως θα το μετανιώσω αυτό)