Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Ζητείτα ελπίς

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν μόνη. Μεγάλωσα σε ένα μεγάλο σπίτι με τους μεγάλους να μου κάνουν τα χατήρια, να με παινεύουν και να με προστατεύουν σαν να είμαι κάτι ευθραυστο. 'Ετσι τα υπ'ολοιπα παιδιά της οικογένειας και της γειτονιάς με έβλεπαν σαν κάτι πολύτιμο που μπορούσαν να βλέπουν αλλά όχι να πειράζουν. Έτσι μεγάλωσα μόνη αλλά ευτιχισμένη στο βασίλειό μου.

Όταν πήγα σχολείο έκανα φίλους και η πρώτη μου κολλητή ήταν η Μ. Μέχρι τώρα είμαστε πολύ καλές φίλες αλλά όχι κολλητές. Παίζαμε, κάναμε όνειρα, σμίγαμε την φαντασία μας και φτάχναμε ένα κόσμο ολόδικό μας.

Μετά ήρθε η εφηβεία. Παρόλο που ήμαστε στο ίδιο σχολείο δεν πολυταιρίαζαμε. Έκανα κι άλλους φίλους, και ήρθα πολύ κοντά με κάποια άτομα, που μέχρι σήμερα νιώθω πως αν τους χρειαστώ θα είναι κοντά μου. Τελείωσα το σχολείο και η κολλητή μου ήταν η Λ. Είχαμε την ίδια παρέα, τις ίδιες απόψεις, αλλά τα τελευταία χρόνια κάτι δεν κολλάει. Σαν να ράγισε το γυαλί γιατί δεν το προσέχαμε. Δεν έσπασε αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο.

Μετά ήταν ο Κ. Πρώτη φορά ένιωσα πως είναι να έχεις ένα πραγματικό φίλο του αντίθετου φύλου. Τον βλέπω συνέχεια και έχουμε ένα μοναδικό δέσιμο. Είναι και το σοκολατάκι φυσικά, που το θεωρώ τον καλύτερο μου φίλο εκτός από όλα τ'άλλα.

Σ'όλη μου την ζωή κόσμος πήγαινε κι ερχόταν. Λίγοι έμειναν οι ίδιοι. Η μοναξιά φώλιαζε πιο βαθιά μες την ψυχή μου. Άρχισα να την αναζητώ. Είναι Σάββατο βράδυ. Το σοκολατάκι και ο Κ. βγήκαν μαζί με άλλους φίλους μας. Μαζί τους είναι και η Λ. Αλλά εγώ προτίμησα να μείνω σπίτι. Και το χειρότερο έιναι πως δεν νιώθω τίποτα.

Απολαμβάνω την μοναξιά μου αλλά άρχισα να μην την αντέχω. Θέλω να έρθω πιο κοντά με άλλους αλλά το βρίσκω πολύ δύσκολο. Θέλω κι άλλους στην ζωή μου. Θέλω να ξεβολευτώ από αυτό το κουκούλι που έφτιαξα γύρω μου. Δεν θέλω να χρησιμοποιώ ως δικαιολογία τις δυσκολίες που περνώ για να κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου.

Θέλω να ξαναδώ τον κόσμο με τα μάτια του παιδιού που ήμουν κάποτε. Θέλω να μπορώ να ξαναφτιάχνω όνειρα. Κάποτε ξυπνούσα και η πρώτη μου σκέψη ήταν πως να κατακτήσω τον κόσμο, πως να φτιάξω αυτά που έχω στο μυαλό μου.

Θέλω κάτι να με ταρακουνήσει, να με ξυπνήσει από το λήθαργο του τελευταίου ενός χρόνου.

"I want to be a hunter again, to see the world alone again. To take a chance on life again. So let me go..."

Δεν υπάρχουν σχόλια: